سجاد باباخانی - دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت، دانشگاه خوارزمی تهران
مهناز رشتیانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی

توجه به دانش آموزان استثنایی دست اند کاران را برآن داشت تا آنها را در بین دانش آموزان عادی جای دهند تا اینکه از کلیه حقوق خود تا حد امکان سود جویند. نوع معلولیت هیچگاه نمیتوانند توجیه کننده محرومیت باشند. این پژوهش با هدف بررسی مسائل و مشکلات مربوط به حضور دانش آموزان استثنایی در مدارس عادی در استان کرمانشاه در سال تحصیلی 97-96 انجام شد. گروه نمونه 210 نفر از معلمین شاغل در مدارس مجری طرح تلفیقی بودند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه نظرسنجی محقق ساخته استفاده شد. داده ها با روش آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان دادند که حضور دانش آموزان استثنایی در مدارس عادی باعث بهبود وضعیت رفتاری و اجتماعی این دانش آموزان و همچنین پذیرفته شدنشان توسط سایر دانش آموزان می شود و نیز موجب داشتن روابط اجتماعی مناسبی با سایر دانش آموزان می گردد. بنابراین دانش آموزان استثنایی در آینده با مشکلات اجتماعی کمتری روبه رو خواهند شد. از نتایج مثبت دیگر این طرح این است که دانش آموزان استثنایی به توانایی های خود واقف میگردند و دید منفی آنها نسبت به خود کاهش می یابد. البته نتایج تحقیق به این امر اذعان دارد که این دانش آموزان در مدارس عادی مشکلات درسی بیشتری را تجربه خواهند کرد و همچنین اکثریت معلمین معتقدند که مدارس عادی تاکنون نتوانسته اند شرایط و امکانات مناسبی را برای حضور این دانش آموزان فراهم نمایند.

دانش آموزان استثنایی، مدارس عادی، آموزش تلفیقی، معلمان