خدیجه صفری - کارشناس ارشد مدیریت محیطزیست، مدرس دانشگاه پیام نور و مراکز آموزش علمی کاربردی.

به دلیل صنعتی شدن بسیاری از کشورها، محیط زیست رو به زوال پیش میرود و مشکلاتی نظیر آلودگی هوا، آب، خاک، و... گریبانگیر مردم جهان شده است. ازاینرو، سازمانها و گروه های حامی محیط زیست از طریق برقراری استانداردها، محدودیتها، و قوانینی درپی حفظ و بقای محیط زیست اند. با وجود این، به نظر میرسد که حفظ محیط زیست نیازمند برنامه ریزیهای استراتژیک و هدفمند است و نیاز به فرهنگ سازی و ایجاد بستر اخلاقی مناسب در جامعه دارد. فرهنگ هر جامعه رابطه مستقیم با بسیاری از فاکتورهاازقبیل5 مسائل اقتصادی، سیاسی، مذهبی، ناحیهای و... موجود در جامعه دارد. هرکدام از فاکتورها در کنش با همدیگرند و میتوانند مسیر همدیگر را تعیین کنند یا تغییر دهند. این مسیر بسیار سرنوشت ساز است و جامعه را به سویی میکشاند که بر نسل آینده تاثیر گذار است. نتایج این برهمکنشها میتواند مثبت یا منفی باشد و به طور مستقیم یا غیرمستقیم حفاظت منابع طبیعی و محیطزیست را تحتتاثیر خود قرار میدهد. در این میان، توجه به آموزش و نقش زنان یکی از راهکارها و گزینه های اصلی در حفظ محیط زیست به نظر میرسد. سیستان یکی از شهرهایی است که در سالهای اخیر دچار خشکسالی شده است و تخریب محیط زیست و وجود ریزگردها شرایط زندگی را برای مردمان این دیار سخت کرده و مهاجرت را گسترش داده است؛ اما نقش زنان و تلاش آنها در حفظ اکوسیستم شهر سیستان قابل ستایش است. در این مقاله، ضمن بررسی ابعاد مختلف و تاثیرگزار بر محیط زیست، راهکار آموزش و ایجاد فرهنگ حفاظت از محیط زیست از طریق زنان برای دستیابی به توسعه پایدار بررسی شده است.

فرهنگ، محیط زیست، نقش زنان، سیستان، توسعه و حفاظت.