فایزه برقعی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قزوین، ایران
فریبا البرزی - استادیار، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران

فضاهای معماری می توانند به صورت عینی و ذهنی برای مخاطب قابل درک باشند. فضا می تواند به صورت عینی یعنی به گونه ای که چشم قادر به دیدن آن باشد و یا به صورت ذهنی فهم شود، به طوری که فکری آن را تحلیل نماید. تحقیق حاضر بنا بر مطالعات پیشین، به بازار سنتی شهر قزوین با توجه به ادراک انسان، معیارهای عینی در فضاهای سنتی ایرانی و حس مکان آن پرداخته است. با مطالعات کتابخانه ای و تحقیقات میدانی سعی در بررسی میزان حس مکان و دعوت پذیری به عنوان یک قرارگاه رفتاری و کالبدی شاخص داشته است. با توجه به تحقیقات اولیه می توان چنین نتیجه گرفت که آنچه در بازار کهن قزوین دیده می شود، عینیت فضای آن است و معنویت درک شده از آن ذهنیت فضایی می باشد، نماد و عناصر معماری مساجد مولفه هایی کالبدی دارند که انسانرا با ادراک از منظر دیدن و تفکر به حرکت در آورده و معنای حس مکان را در کالبد تداعی نموده است.

عینیت و ذهنیت، حس تعلق، بازار سنتی قزوین، بافت تاریخی