حسین پوراسمعیل - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
زهره داودپور - دانشیار، گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران

رویکردهای مختلفی در خصوص مفاهیم سیما و منظر شهری وجود دارد. این رویکردها ماهیت مفهوم منظر را گاه تا حد زیباسازی تنزیل داده و گاه آن را معادل هرگونه ارتباط و تعامل انسان و محیط و عامل هویت بخشی به آنها دانسته اند. تبعات مختلفی در نتیجه هر تعریف از منظر شهری برای برنامه ریزی و مدیریت آن به وجود می آید. این مطالعه به صورت توصیفی تحلیلی با استناد به داده های میدانی (پرسشنامه ای) و استفاده از تحلیل آماری t-test مورد سنجش قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که شاخص های ذکر شده در هر چهار بعد وضعیت نامناسبی را نشان می دهند. به طوری که شاخص کالبدی با سطح معنی داری Sig:0.0008، شاخص زیست محیطی با سطح معنی داری Sig: 0.007، شاخص کیفیت بصری با Sig: 0.006 و شاخص اجتماعی با Sig: 0.007 ارزیابی مناطبی را از نظر نمونه آماری ارائه نمی دهند. در مجموع از نظر نمونه آماری از وضعیت مطلوبی برخوردار نیستند و سطح معنی داری سه بعد اصلی نامطلوب یک بعد متوسط ارزیابی شده است. بر این اساس سعی می شود با توجه به نتایج و نقاط مثبت و منفی وضع موجود پیشنهاداتی در زمینه بهبود وضعیت ارائه داد.

منظر شهری، شهر سبز، اکولوژی شهری، شهر بیدستان