کامبیز قنبری - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
سیمون ایوازیان - استاد دانشکده معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران

بی سرپرستی، مسئله ای است که تمامی ابعاد شخصیتی، رفتاری، روانی و اجتماعی شخص را در بر می گیرد. مشکلاتی از قبیل عملکردنادرست خانواده، سوء رفتار، فقر از جمله این عوامل می باشند که در اغلب موارد منجر به سپردن کودکان به مراکز نگهداری شبانه روزیمی شوند. از سوی دیگر ورود به مراکز نگهداری شبانه روزی و زندگی در این محیط نیز کودکان را در معرض مشکلات اجتماعی و روحیفراوانی قرار می دهد. حرفه آموزی، کاهنده مشکلات اجتماعی و روحی کودکان بی سرپرست و نیز افزاینده توانمندی های آنان و در عینحال تضمین کننده آینده آنان نیز است. حرفه آموزی عبارتست از مجموعه اقدامات در جهت آموزش، اشتغال و به کارگماری فرد به گونهای که بتواند از طریق آن ضمن کسب درآمد و تامین معاش به منزلت شخصی و اجتماعی مناسب دست یابد. در این پژوهش سعی بر ایناست تا مفهوم حرفه آموزی و مولفه های شکل دهنده به آن در سرای کودکان بی سرپرست تبیین و شناسایی شده و متعاقب آن اصول واحکام طراحی منتج از آنها استخراج گردد. پژوهش حاضر پژوهشی کیفی و روش گردآوری داده ها کتابخانه ای است.

حرفه آموزی، کودکان بی سرپرست، پرورشگاه