امیر کاووسی - دانشیار دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه تربیت مدرس
مهدی فرخی - دانشجوی دکتری عمران - راه و ترابری، دانشگاه تربیت مدرس

اهمیت مقاومت لغزندگی روسازی در میزان ایمنی جاده در مطالعات متعددی که در این زمینه انجام شده اند، مورد تاکید قرار گرفته اند. اگرچه اندرکنش تایر و روسازی بحث پیچیده ای می باشد، ولی چیزی که مشخص می باشد این است که مقاومت لغزندگی بستگی به مشخصات تایر و بافت سطحی روسازی دارد. مطالعات زیادی با تمرکز روی رفتار اصطکاکی سطوح روسازیها تاکنون انجام شده است. این مطالعات باعث شده اند که مدلهای متعددی برای نشان دادن خصوصیات سطح روسازیها تحت شرایط مختلف توسعه یابند. بافت سطحی روسازی ابتدائا تابعی از نوع و منحنی دانه بندی سنگدانه های مورد استفاده در طرح مخلوط روسازی می باشد. سنگدانه های بزرگ با دانه بندی میان تهی، باعث ایجاد مقاومت لغزندگی خوبی در سرعتهای بالا می شوند. زبری و ریز روسازی تابعی از نوع سنگدانه مورد استفاده در مخلوط آسفالت می باشد. زبری ریز روسازی باعث ایجاد اصطکاک در سرعتهای پائین می شود. علاوه بر خصوصیات سنگدانه ها سایر خصوصیات مخلوط آسفالتی روی مقاومت لغزندگی سطح روسازی تاثیر گذارند. اگر درصد قیر مخلوط زیاد باشد، قیرزدگی ممکن است اتفاق بیافتد که این امر باعث می شود تماس مناسبی بین روسازی و تایر برقرار نگردد. مخلوطهای با دانه بندی میان تهی زهکشی مناسبی دارند و در نتیجه مقاومت لغزندگی آنها در سرعتهای بالا مناسب خواهد بود.

روسازی ، تایر ، مقاومت لغزندگی ، بافت سطحی