سیدحسن فیروزی فر
سارا فروتن
ساناز فروتن

در این مقاله میزان چسبندگی قیر و امولسیون قیری به مصالح سنگی مورد ارزیابی قرار گرفته است. در مرحله اول چسبندگی قیرهای خالص 60/70 و 85/100 به سنگدانه بررسی گردید که هیچ یک از آزمایشات نتیجه مطلوبی نشان ندادند. به منظور افزایش خاصیت چسبندگی، انواع مخلتف بهبود دهنده ها با مقادیر متفاوت به قیر اضافه گردید. بهبود دهنده های چسبندگی، مواد فعال سطحی هستند که بر روی سطح مشترک قیر و سنگدانه متمرکز شده و باعث تشکیل پیوندهای قوی بین اجزای قیر و سطح مصالح می گردند. همچنین، چسبندگی میان قیر امولسیونی و مصالح سنگی مورد ارزیابی قرار گرفت که بوسیله انواع و مقادیر متفاوت پلیمر بهبود یافت. این پلیمرها مستقیما با قیر خالص مخلوط شده و سپس قیر پلیمری به صورت امولسیون درآمد. نتایج آزمایشات، افزایش قابل توجهی را در چسبندگی میان قیر و مصالح سنگی با به کار بردن انواع مختلف پلیر نشان دادند.

چسبندگی ، قیر ، سنگدانه ، امولسیون ، پلیمر