کامران مصلح - کارشناس حفاری چاههای نفت وگاز، تهران: شرکت دریاو انرژی آبان
سعید حلمی - کارشناس خطوط لوله، شرکت ملی گاز ایران

نتیجه اضافه برداشت های مستمر از آبخانه های آبرفتی در سال های اخیر، علاوه بر کسری مخازن آب، بالا رفتن هزینه پمپاژ، شور شدن تدریجی آبهای زیر زمینی، نشست زمین و نیز فشرده شدن رسوبات آبرفتی را به همراه داشته[ 1] که بازنگری در برداشت و مدیریت آن تنها راه چاره خواهد بود. از جمله روش های برداشت پایدار آب از سفره آبهای زیر زمینی استفاده از کاریز می باشد که برای اغلب مردم ایران زمین بخصوص آنها که در زمینه کشاورزی فعالیت دارند نیاز به معرفی نیست و از دیر باز با آن آشنایی دارند. در حال حاضر، بیشترین مشکل کاریزها نداشتن متولی، کمبود نیروی انسانی کارآمد و نیز چاه هایی است که در حوزه آبریز آنها حفر و باعث کاهش سطح تراز آب شده است. آنچه در این نوشتار آورده شده چگونگی بکارگیری تجهیزات حفاری دنیای نفت و گاز برای ایجاد سازه ای همانند کاریز های باستانی می باشد. به طور خلاصه چگونگی احداث کاریزهای نو در زمانی کمتر از یکسال با تلفیق دانش سنتی حفر آن و بکارگیری روش های حفاری مکانیزه امروزی و چگونگی امکان پایش برداشت از سفره آب های زیر زمینی هر حوضه آبریز بر پایه نزولات آسمانی سالانه آن حوضه شرح داده می شود.

کاریز، مظهر کاریز، میله، خطوط تراز آب، دکل حفاری، حفاری افقی