مریم زارع رشکوئیه - دکترای محیط زیست- کارشناس محیط زیست و کیفیت منابع آب شرکت آب منطقه ای استان هرمزگان
فاطمه عراقیه فراهانی - لیسانس شیمی، رئیس تاسیسات آبی شرکت آب منطقه ای استان هرمزگان
مسعود رازمند - دانشجوی دکترای منابع آب، مدیر دفتر محیط زیست و کیفیت منابع آب شرکت آب منطقه ای استان هرمزگان

کاهش سریع منابع آب به دلیل افزایش تقاضا با رشد جمعیت و بهره برداری بیش از حد از منابع آب یکی از چالش های مهم روز دنیا به ویژه در ایران است . کاهش کمی وکیفی و افزایش شوری منابع آب، در بخش های مختلف شرب، صنعت و کشاورزی محدودیت مصرف ایجاد نموده است. شوری آب در بخش کشاورزی منجر به کاهش عملکرد محصول و شور شدن خاک می شود. در سال های اخیر کشاورزان استان هرمزگان اقدام به نصب دستگاه های آب شیرینکن بر روی چاه های کشاورزی نموده اند. آمار برداری انجام شده در سال 97 نشان می دهد 127 دستگاه در دشتهای مختلف استان بر روی چاه های کشاورزی نصب شده است. این دستگاه ها حدود 80 درصد از شوری آب خام ورودی را کاسته و 50 درصد آن را به تلخاب غیرقابل استفاده تبدیل می کنند. رهاسازی تلخاب تولیدی اثرات نامطلوب محیط زیستی را در پی خواهد داشت. با توجه به روند افزایشی شوری در منابع آب استان، محدودیت های کمی و کیفی موجود، قرار گرفتن استان در کنار سواحل خلیج فارس و دسترسی به منابع اب شور به نظر می رسد ناگزیر به استفاده از آب شیرین کن ها خواهیم بود. بنابراین برنامه ریزی جهت استفاده منطقی و بجا و تلاش در راستای کاهش اثرات ناشی از آب شیرین کن ها نظیر استفاده از فن آوری های نوین نمک زدایی و مدیریت پساب حاصله حائز اهمیت و ضروری است .

منابع آب، آبشیرینکن، پساب، محیط زیست