یحیی پرویزی - دانشیار بخش تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی،
مسیب حشمتی - استادیار بخش تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
محمود عربخدری - دانشیار پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
محمد قیطوری - استادیار بخش تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کرمانشاه، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی

زوال کیفیت خاک به دلیل بروز اشکال مختلف تخریب خاک ناشی از عوامل انسانی در استان کرمانشاه، اصلیترین عامل تهدید کارکردهای منابع خاک در تولید و اکوسیستم منطقه است. تغییر کاربری اراضی، بویژه اگر همراه با دستکاری مکانیکی خاک نیز باشد، موجب ناپایداری باروری خاک و تخریب آن خواهد شد. تحقیق حاضر بمنظور ارزیابی تاثیر تغییر کاربری مرتع به دیمزار از طریق تراس بندی و تسطیح اراضی و کشت دیم بر شاخص های کیفیت شیمیائی و فیزیکی خاک در حوزه رزین استان کرمانشاه انجام شد. شاخص های بیوفیزیکی کیفیت خاک و وضعیت تخریب با امتیازدهی به شاخص های کیفیت و تخریب خاک تعیین شد. نمونه برداری از خاک با تشریح پروفیل و نمونه گیری از افق های مختلف انجام شد. شاخص هایی نظیر فرسایش، ساختمان خاک، نفوذپذیری، وجود و پراکنش بیوتا در خاک، پراکنش آهک، سخت لایه، بافت، اسیدیته، شوری، وزن مخصوص ظاهری، درصدآهک، درصد اشباع و غلظت عناصر میکرو و ماکرو،توزیع فیزیکی اندازه و پایداری خاکدانه ها و ذخیره کربن آلی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد اعمال عملیات تسطیح اراضی اگرچه موفق به مهار 4/38 تن فرسایش سطحی در هکتار شده بود، ولی کلیه شاخص های بیوفیزیکی کیفیت خاک از جمله نفوذپذیری و پایداری خاکدانه تنزل یافته بود..

باروری خاک، تخریب خاک، عملیات مکانیکی، کربن آلی خاک، ساختمان خاک