آرش شکوری - عضو هیئت علمی گروه زیست شناسی دریا، دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار
حلیمه بامری - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار

آبسنگ های مرجانی اغلب جنگل های بارانی دریا نامیده می شوند چون مانند جنگل های بارانی دارای تنوع زیادی هستند. اهمیت آبسنگ های مرجانی نه فقط در تنوع خود مرجان ها بلکه درمیلیون ها گونه ای که از ابتدا منحصرا با آنها درارتباطند نهفته است. در رده بندی جهانی صخره های مرجانی ایران در رده پنجاهم قرار دارد. تراکم بیشتر تشکیلات مرجانی خلیج فارس در قسمت جنوبی می باشد و در قسمت شمالی (سواحل ایران) مرجان ها به صورت پراکنده قرار دارند. وسعت پراکنش مرجانی در منطقه خلیج فارس 3000 کیلومترمربع است. ترکیب مرجانی موجود در خلیج فارس تعادلی از گونه های هند و آرام است. آبسنگ های مرجانی که از مهم ترین اکوسیستم های دریایی می باشند جهت رشد و بقای خود دارای رابطه همزیستی با جلبک دینو فلاژله زوگزانتلا می باشند. بسیاری از واکنش های فیزیولوژیکی که در حال حاضر بر روی آبسنگ های مرجانی اتفاق افتاده باعث ناپدید شدن ناگهانی آنان شده است. از جمله این پدیده ها سفیدشدن سالانه، حل شدن کربنات ومحدودیت زمانی برای پاسخ های تکاملی می باشد. خطرات زیست محیطی بسیاری خلیج فارس را دربر گرفته اهم از آن آلودگی نفتی دریایی می باشدکه اکوسیستم غنی آبی این دریای بسته را مورد تحدید جدی قرار داده است. به طور کلی آبسنگ های مرجانی ایران عمدتا در اطراف جزایر کیش ، خارکو ، خارک ، لاوان ، هندورابی ، لارک، ابوموسی، تنب کوچک و جزیره هنگام وجود دارند.

آبسنگ مرجانی، خلیج فارس، آلودگی، سفید شدگی