ساناز حکیم زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مشهد

ساحل همواره یادآور فضایی مفرح است که احساس انبساط خاطر را در فرد بر می انگیزد و چنین فضایی هیچ گاه انسان را به انجام فعالیت جدی وادار نمی کند بلکه همواره او را به تفریح تشویق می کند. علاوه بر این، افراد در شهرهای ساحلی موقعیت خود را نسبت به ساحل در مقام مهم ترین نشانه شهری می سنجند. به عبارتی ساحل نقطه عطفی در شهرهای ساحلی است که در منظر ذهنی و عینی آن شهر حائز اهمیت بوده و از بهترین فرصت هایی محسوب می شود که انسان امکان تعامل با هم نوعان خود و طبیعت را پیدا می کند. نوارهای ساحلی در گذران اوقات فراغت و ثبت خاطرات جمعی مشترک نقش بسزایی دارند و شهروندان به طور طبیعی این فضا را به عنوان اولین پاسخ برای گذران اوقات فراغت خود انتخاب می کنند. در تصویر ذهنی شهروندان، ساحل فضایی برای گذران اوقات فراغت بدون عمل به قانون خاص است. بطوریکه بر انسان غلبه ندارد و خود را به فرد تحمیل نمی کند. از این رو تجدید حیات مناظر ساحلی و پویاسازی آنها با تصویر ذهنی شهروندان رابطه مستقیم دارد. در این راستا پژوهش حاضر در پی شناخت این رابطه دوسویه و پارامترهای تاثیر گذار از تصویر ذهنی افراد بر روی شکل گیری و پویاسازی مناظر ساحلی است.

ساحل، منظر عینی، منظر ذهنی، حس مکان، منظر ساحلی