منصور فخری - استادیار، دانشکده عمران، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، تهران
پیام بخشی خایانی - کارشناس ارشد، دانشکده عمران، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، ته

یکی از مهمترین پارامترهایی که مرتبط با مشخصات سطحی روسازیها می باشدو در عملکرد روسازی و همچنین هزینه های مربوط به استهلاک وسایل نقلیه و نیز کیفیت سواری راهها و در نتیجه رضایت استفاده کنندگان از را ه موثر است، تحت عنوان ناهمواری راه (Roughness) نامگذاری می شود. به همین دلیل در اکثر سیستمهای مدیریت و نگهداری از ناهمواری بعنوان فاکتور اصلی در مدلهای مربوطه جهت تعیین شاخص خرابی راهها و همچنین آنالیز سود و هینه اسفاده می گردد. این مقاله مروری بر انواه روشها و دستگاه های اندازه گیری ناهمواری راهها دارد. در این مقاله که قسمتی از یک پروژه تحقیقاتی گسترده می باشد، سعی شده با توجه به عدم وجود یک منبع جامع چه در کشور و چه در خارج کشور که در برگیرنده کلیه روشها دستگاه های اندازه گیری ناهمواری باشد، اکثر دستگاه های شاخص و رایج شناسایی شده و نقاط ضعف و قوت آنها مورد بررسی قرار گیرد. در این مقاله کلیه دستگاه ها از حیث عملکردشان در سه گروه اصلی و در هشت زیر گروه گنجانده شده و تعدادی ازدستگاه های شاخص در هر گروه ذکر شده است. همچنین محدودیتها، مزایا و قابلیت روشهای مختلف برای موقعیتها و کاربردهای متفاوت مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته و توصسه هایی در این زمینه ارائه گردیده است.