سید حسن حسینی - استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه بیرجند

بیان مساله: ادیان گوناگون در طی قرون متمادی، هریک راه و روش و آئین های خاصی را برای ارتقای روحی و روانی پیروان خود واجب دانسته اند، از جمله این آموزه های دینی روزه است که در ادیان، آئین ها و سرزمین های مختلف، شکل های گوناگون و گاه بسیار متفاوت به خود گرفته است. بنا به تصریح قرآن کریم، روزه عبادتی است که بر پیروان تمام ادیان آسمانی قبل از اسلام نیز واجب بوده است. اما تنها این مسلمانان و مسیحیان و یهودیان نیستند که روزه می گیرند، بلکه حتی آئین های غیر الهی نیز روزه و ریاضت های جسمی را برای تربیت جسم و روح پیروان خود لازم و ضروری می دانند. هدف پژوهش: آئین روزه داری و کیفیت آن در ادیان و مکاتب گوناگون. روش و چگونگی انجام پژوهش: برای گرد آوری اطلاعات، از روش کتابخانه ای بهره جسته ایم. یافته ها و نتیجه گیری: روزه از جمله عبادات دیرینی است که پیدایش آن را می توان با رانده شدن حضرت آدم (علیه السلام) و حوا از بهشت مقارن دانست. تفاوت روزه در ادیان از جهت تعداد روزها و چگونگی روزه هاست، هرچند در ادیان مختلف جزئیات و کیفیت روزه تفاوت دارد اما اصل حکم روزه وجود دارد و هدف آن بطور کلی تهذیب نفس و ایجاد طهارت و پاکی معنوی و رفع رنج و بلاست.

قرآن، روزه داری، ادیان، مکاتب، روایات