مصطفی حجازی مهریزی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مدیریت، دانشگاه علم و هنر یزد، یزد، ایران.
علیرضا رجبی پور - دکتری رفتار سازمانی، گروه مدیریت، دانشگاه یزد، یزد، ایران.
حامد فلاح تفتی - استادیار، گروه مدیریت، دانشگاه علم و هنر یزد، یزد، ایران.

بروز فساد که به معنی سوءاستفاده از قدرت قانونی بهمنظور تامین نفع شخصی است؛ در تمامی کشورهای دنیا ازجمله مهمترین مسائل مدیریت امور کشورها و شهرها در سطوح خرد، میانی و کلان محسوب میشود. بهنحویکه با خود اثرات و تبعات منفی بسیاری ازجمله عدم رضایت شهروندان از سازمانها، گسترش فقر در جامعه، ممانعت از توسعهی اقتصادی-اجتماعی و... را به همراه میآورد. ازاینرو مبارزه با این پدیده و تامین سلامت اداری ازجمله مهمترین موضوعات علم مدیریت و علوم اجتماعی را تشکیل میدهد. با توجه به اهمیت و اثر این پدیدهی شوم اجتماعی و توجه به مطالعات صورت گرفته، در این تحقیق محقق به بررسی عوامل موثر بر سلامت نظام اداری پرداخته است. با توجه به ادبیات موردمطالعه و پیشینه یافت شده اینگونه میتوان نتیجه گرفت که صرف وجود سرمایه اجتماعی تنها نمیتواند ضامن سلامت اداری گردد بلکه زمانی این اتفاق در سازمان بهزیستی رخ میدهد که با وجود سرمایه اجتماعی کارکنان ابتدا احساس عدالت کرده و با افزایش عدالت سازمانی ادراک شده در کارکنان موجبات افزایش سلامت نظام اداری در سازمان را فراهم میکند. با این مهم، افزایش رعایت عدالت در این سازمان، روشی است که سازمان را یاری میدهد تا علاوه بر بهره مندی از مزایای عدالت، بتواند محیطی را فراهم کند که اعتماد بین کارکنان بیشتر شود. لذا به میزانی که اعتماد و تعامل میان افراد بیشتر باشد، سلامت سازمانی نیز افزایش می یابد.

عوامل درون سازمانی، سلامت نظام اداری، فساد اداری، نظام اداری