محمد افشین - دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود، دانشکده فنی و مهندسی، گروه مهندسی شیمی، شاهرود، ایران کارشناس ارشد
هومن بهمن پور - دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود، دانشکده فنی و مهندسی، گروه محیط زیست، شاهرود، ایران استادیار

در تحقیق حاضر تاثیر 01 پارامتر مختلف بر روی ریسک فردی در ایمنی خطوط لوله انتقال گاز طبیعی و براساس سناریوهای طراحی شده، بررسی گردیده است. بدین منظور از نرمافزار PHAST برای مدلسازی سناریوهای مختلف استفاده گردید. موردکاوی تحقیق نیز 03 کیلومتر از خط لوله سراسری شماره 1 کشور میباشد. نتایج بیانگر آن است که پارامترهای فشار گاز، افزایش دبی جرمی گاز، قطر خط لوله و رطوبت هوا )به خصوص تا 52٪اثر( نسبتا زیادی در تعیین فاصله حریم خط لوله دارد. از سوی دیگر، پارامترهای ترکیب درصد گاز طبیعی، دمای گاز، کاهش زمان بسته شدن شیر قطع جریان و شدت تشعشع خورشید اثر اندکی بر تعیین حریم ایمن خطوط لوله گاز طبیعی دارند. همچنین؛ پایداری هوا و سرعت باد در روز و شب اثر قابل توجهی در نتایج حریم خط لوله نخواهد داشت و با اطمینان میتوان از پایداری و سرعت باد F-2 در مطالعات تعیین حریم خط لوله استفاده نمود. نتایج نشان داد که با افزایش دمای هوا میزان ریسک فردی و در نتیجه حریم خط لوله کاهش خواهد یافت. بنابراین؛ پیشنهاد میشود که در مطالعات حریم خط لوله از متوسط کمترین دمای محیط به عنوان فرض محافظه کارانه استفاده شود. به طور متوسط میتوان گفت که به ازای افزایش هر درجه سانتیگراد دمای هوا میزان فاصله ریسک فردی حدود 2 متر کاهش مییابد.

حریم ایمنی، خطوط لوله، ریسک فردی