علی حاجی غلام سریزدی - دکتری مدیریت فناوری اطلاعات گرایش کسب و کار هوشمند، دانشگاه تربیت مدرس و مشاور طرح و برنامه پارک علم و فناوری یزد

زمانی دانشمندان هر علمی رشته ی خود را کیمیای سعادت بشر دانسته و آن را حل کننده تمام مسائل دنیا قلمداد میکردند ولی با تخصص گرایی و گسترش رشته های علمی از یک سو و آشکار شدن خطاهای هر علم و حتی رد شدن تئوریها، این جهانشمولی از بین رفت و دغدغه دانشمندان تعیین حد و حصر رشته خود گردید. دانشمندان علم پویایی شناسی سیستمها نیز از این قاعده مستثنا نیستند و گاها بعضی از آنها این رشته را صحیح ترین و کامل ترین راه حل برای مقابله با مسائل دنیای پیچیده و پویای امروز میدانند. بر این اساس لازم است موقعیتها و مسائل مناسب برای این رشته علمی و همچنین موقعیتهایی که این رشته کارایی ندارد مشخص گردد. قسمت اول توسط بعضی از متخصصان این علم مشخص شده است لذا این مقاله بدنبال آن است تا قسمت دوم که همان تعیین مسائل و موقعیتهایی که علم پویایی شناسی سیستمها کارایی ندارد را بررسی و تعیین کند (تعیین جاهایی که باید به پویایی شناسی سیستمها نه گفت).

مسئله، پویایی شناسی سیستمها.