امیر محمدپاک مهر - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی و مدیریت ساخت, گروه مهندسی عمران ، دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه بین المللی امام خمینی ره ,قزوین,ایران
مهدی مهدی خانی - استادیار گروه مهندسی عمران ، دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه بین المللی امام خمینی ره ,قزوین,ایران
رامین انصاری - استادیار گروه مهندسی عمران ، دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه بین المللی امام خمینی)ره(,قزوین,ایران

ژئوپلیمریزاسیون فرایندی است که می تواند مواد بازیافتی حاوی درصد زیاد آلومینا alumina و سیلیکا silica را به چسبی قوی با خصوصیات مکانیکی بالا تبدیل کند. با توجه به انتشار زیاد کربن دی اکسید هنگام تولید سیمان ،با استفاده از مواد ژئوپلیمری به جای سیمان می توان حجم عظیمی از تولید این گاز را کاهش داد.در این تحقیق با استفاده از روش تجربی به این سوال که بتن ژئوپلیمری دارای چه مقاومت فشاری خواهد بود با استفاده از تحقیق های پیشین پاسخ داده می شود. نتایج تجربی پیشین نشان می دهد که بتن ژئوپلیمری تشکیل شده از خاکستر بادی همراه با سدیم هیدروکسید M16 در روز 28 عمل آوری دارای مقاومت فشاری 33,45 مگاپاسکال است، همچنین با افزودن سدیم سیلیکات باعث افزایش مقاومت در ملات ژئوپلیمری می شود. در این تحقیق ، تغییر در قدرت فشاری ملات ژئوپلیمری مبتنی بر خاکستر بادی با تغییر مقدار مول سدیم هیدروکسید از M12 به M14 و سپس به M16 و با اضافه کردن سدیم سلیکات در نسبت 2 : 1 (Na2SIO3 / NaOH) با همان مولاریته نیز نشان داده می شود. تمام مخلوط های ژئوپلیمری به مدت 24 ساعت در دمای 80 درجه سانتی گراد خشک شدند و پس از آن در دمای اتاق تا زمان آزمایش نگهداری شدند. قدرت فشاری پس از آن در سن 3، 7، 14 و 28 روز بررسی شد. مقاومت نهایی فشاری 40,42 مگاپاسکال توسط ترکیب سدیم سیلیکات همراه با سدیم هیدروکسید 16 مولار حاصل شد . علاوه بر این، روند افزایش استحکام فشاری با افزایش غلظت مول سدیم هیدروکسید و افزایش دوره عمل آوری مشاهده شد.

ملات ژئوپلیمری, مقاومت فشاری, محیط زیست, دی اکسید کربن, گاز گلخانه ای