فرهاد صحرایی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، واحد سنندج ، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران
ارسلان طهماسبی - دکتری تخصصی ، گروه معماری، واحد سنندج ، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران

فضاهای درمانی یکی از مهم ترین عناصر شهری درجه اول از نظر اهمیت می باشند، با توجه به ماهیت عملکردی این فضاها و نقش آن ها در سطح سلامت جوامع و نیاز روزافزون به ساخت و توسعه این بناها در کشور، اهمیت نوآوری در طراحی این مراکز مشخص می شود، طرح های مطلوب معماری به هر منظور که باشند فقط در صورتی می توانند کاملا مفید واقع گردند که در آن ها فضاهای مختلف براساس نیازهای استفاه کنندگان در جهت بهبود و تسریع فعالیت های گوناگون طراحی گردد. از آنجایی که بیمار، همراهان وی، پزشکان و سایر کارکنان مجموعه های درمانی دارای سلسله مراتب متنوع و وسیعی از نیازها هستند، فضای بیمارستاین باید قابلیت پاسخگویی به تمامی این نیازها اعم از فیزیکی، روانی و معنوی را داشته باشد. ولی متاسفانه در قرن اخیر با بی توجهی به ابعاد مختلف وجودی انسان ها تنها کالبد فیزیکی بنا و جسمانی انسان ها در طراحی فضاهای درمانی مورد توجه قرار گرفته و بی توجهی به عناصر شرایط محیطی از قبیل نور رنگ و فرم، منجر به ایجاد مراکزی مملو از استرس، افسردگی و نگرانی شده است؛ که این خود باعث کندی بهبودی و افزایش طول درمان در بیماران خواهد گردید. یکی از گروه هایی بیماران که در این مورد آسیب پذیرترند کودکان هستند. هدف از این تحقیق بررسی شرایط محیطی و تاثیر آن در کاهش طول درمان بر کودکان بیمار می باشد. با توجه به فضاهای درمانی، بخصوص بیمارستانی های فوق تخصصی یکی از ضروری ترین نیازهای جوامع در حال پیشرفت می باشند. کمبود این فضاها در منطقه غرب کشور به ویژه در کلان شری مثل کرمانشاه احساس و بههمین منظور درضدد طراحی مجموعه گردیده است و از آنجایی که در طراحی فضاهای درمانی با توجه به عملکرد آن ها، بیشترین تاثیر به عهده شاخصه های نور، رنگ و فرم های تاثیرگذار بصری می باشد در این پژوهش سعی شده است تا با استفاده از منابع میدانی کتابخانه ای به روش توصیفی تحلیلی و مشاهده، به ماهیت محیط و مولفه های آن (نور- رنگ و فرم و ... ) مورد بررسی قرار گیرد ودر انتها به کاربرد این عناصر در طراحی تاکید گردیده است.

روانشناسی محیطی، نور، رنگ و فرم، طول دوره درمان