سینا آرمان - کارشناس ارشد سازه دانشگاه آزاد اسلامی مشهد
احسان یمینی - دکتری سازه دانشگاه فردوسی مشهد

استفاده از سیستم میراگرها در سازه ها یکی از روشهای کنترلی به منظور دستیابی به شیوهای کاربردی در انجام طراحیهای قابل قبول از لحاظ پارامترهای لرزهای میباشند. در این روش بر خلاف روشهای مرسوم در مقاوم سازی و بهسازی لرزه ای، که موجب افزایش مقاومت سازه میشود، تمرکز بر روی کاهش پاسخ لرزه ای، و نیرو و شتاب ورودی زلزله به سازه است. از جمله سادهترین و کاربردیترین این روشها، روش کنترل غیر فعال می باشد. این کار می تواند با روشهایی از قبیل استفاده از جداسازهای لرزه ای (Isolator)، میراگرهای ویسکوالاستیک و میراگرهای جرمی تنظیم شده (TMD) انجام پذیرد. در این پژوهش سازه یک ساختمان 13 طبقه بتن آرمه با سقف دال بتنی بر اساس مقررات ملی ساختمان ایران و با استفاده از نرم افزار ایتبس مورد ارزیابی قرار میگیرد. نتایج نشان میدهد در سازه های کنترل شده با TMD زمان تناوب سازه کنترل شده افزایش می یابد و از طرفی سبب کاهش مقادیر Drift طبقات میگردد.

میراگر جرمی، سازه بتن آرمه، تحلیل دینامیکی، دریفت