ماجده خسروی لاریجانی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه اردکان
عارفه صحراگرد - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه سمنان

اختلال طیف اتیسم، گستره ای از اختلال های تحولی پیچیده است که با تاخیر یا مشکلاتی در توانایی های شناختی، اجتماعی، هیجانی، زبانی، حسی و حرکتی مشخص می شوند. و اغلب این مشکلات در همبودی بالا با مشکلات عاطفی (دورنی سازی شده) و رفتاری (بیرونی سازی) که ممکن است با رفتارهای نامناسب، تکراری، تهاجمی و خطرناک نمودپیدا کنند، هستند که برای والدین مخصوصا مادر که رابطه اش با کودک، مهم ترین نقش را در تحول او ایفا می کند و همچنین برای درمانگران مشکل آفرین و ناراحت کننده هستند. در این راستا مطالعه حاضر سعی بر این دارد نشان دهد که به اشتراک گذاشتن تجارب مادران بر کاهش مشکلات رفتاری کودک مبتلا به اوتیسم موثراست. مطالعه ی حاضر، از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون - پس آزمون و گروه گواه و جامعه آماری این مطالعه، متشکل از والدین (مادران) کودکان اتیسم 1 تا 22 سال مراجعه کننده به مرکز آموزشی و توانبخشی اتیسم شهرستان یزد در سال 95-96می باشد، که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده این پژوهش، مقیاس درجه بندی کانرز فرم کوتاه ویژه والدین می باشد. پس از بررسی پیش فرض های تحلیل کوواریانس چند متغیری، نتایج آزمون نشان داد که بین دو گروه در مولفه های مشکلات رفتاری تفاوت معنی داری وجود دارد F 1,28= 2/85, P< 0/0005 Wilk s Lambda= 0/31 و آماره F برای تمامی مولفه های مشکلات سلوک، مشکلات اجتماعی و مشکلات روان-تنی در سطح 0/001 و برای مولفه مشکلات اضطرابی-خجالتی در سطح 0/01 معنی دار می باشد. به اشتراک گذاری تجارب والدین بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اتیسم تاثیر دارد و لزوم تشکیل گروه های درمانی برای مادران این کودکان توصیه می شود.

تجارب مادران، مشکلات رفتاری، کودکان مبتلا به اوتیسم، گروه درمانی، دلبستگی والد-کودک