آرش جوانشیرخوئی - گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران

با افزایش جمعیت کره زمین، ورود آلاینده ها به منابع آبی افزایش یافته و سبب محدود شدن منابع آبی قابل استفاده برای انسان شده است. محدودیت دسترسی به منابع آب شیرین به ویژه در خاور میانه که دارای اقلیمی خشک و نیمه خشک است، اهمیت توجه به بازیافت آب را در این منطقه دو چندان می کند. مشکل عمده بسیاری از سیستم های تصفیه فاضلاب متداول نظیر سیستم های لجن فعال، مخزن های تجزیه بی هوازی و بسترهای رشد باکتری از یک سو محتوای بالای فرم های غیر آلی نیتروژن و فسفر و COD پساب خروجی آنها است. از سوی دیگر چنین سیستم هایی در راستای دستیابی به استانداردهای زیست محیطی لازم در رابطه با کیفیت پساب خروجی، به زمان ماند هیدرولیک زیادی نیاز دارند. تامین زمان ماند هیدرولیک طولانی مدت در این گونه سیستم ها نیازمند صرف هزینه های زیاد جهت تامین زمین و سازه های ذخیره سازی فاضلاب است. اغلب سیستم های تصفیه فاضلاب موجود به خاطر مشکلات یاد شده دارای کارایی مناسب نیستند که این موضوع قابلیت استفاده مجدد پساب خروجی آنها را تحت شعاع قرار می دهد. راه کاری که امروزه در این زمینه مورد توجه قرار گرفته، جذب زیستی این مواد از فاضلاب است. در این پژوهش بررسی عملکرد یک سیستم بیودراف که برای اولین بار بیوفیلم جلبکی به هسته باکتریایی آن اضافه شده، در جذب زیستی فرم های غیر آلی نیتروژن و فسفر و کاهش COD از دو نوع فاضلاب شهری و دامداری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از جذب بالاتر آمونیاک، نیترات، نیتریت، فسفات و COD موجود در فاضلاب های شهری و دامداری نسبت به سیستم های مشابه و متداول بود. به طور کلی میتوان شرایط مناسب تبادلات گازی با اتمسفر در بیودراف را به همراه همزیستی جلبک و باکتری عاملی برای عملکرد بهتر سیستم طراحی شده نسبت به سیستم های مشابه در تصفیه زیستی فاضلاب شهری و دامداری دانست

بازیافت آب، تصفیه فاضلاب، نیتروژن، فسفر، بیوفیلم جلبکی