ندا امیراحمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی
علیرضا عبدپور - استادیار گروه مهندسی آب و مدیریت کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی
اصغر باقری - استادیار گروه مهندسی آب و مدیریت کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی
فرشاد کیوان بهجو - استادیار گروه مرتع و آبخیزداری دانشگاه محقق اردبیلی

امروزه انسان نیازمند دستیابی به نظام هایی است که ضمن برخورداری از پویایی اقتصادی، بتواند موجببهبود وضعیت اجتماعی و ارتقا کیفیت زندگی افراد گردد. هدف اصلی این تحقیق بررسی و مقایسه برخیشاخص های اجتماعی تولید برنج در دو شیوه مدیریتی متعارف و نیمه مکانیزه در شالیزارهای شهرستان ماسالو شاندرمن واقع در غرب استان گیلان می باشد. بدین منظور تعداد 58 خانوار برنجکار در شیوه متعارف و 47خانوار در شیوه نیمه مکانیزه انتخاب شد. نتایج حاصل از آزمون تی مستقل نشان داد که از نظر تعداد اعضایخانواده (t(103,0.05)=4.06, sig=0.000)، سن (t(103, 0.05)=3.95, sig=0.000) و میزان تحصیلات (t(103,0.05)=6.63, sig=0.000) بین خانوارهای دو شیوه متعارف و نیمه مکانیزه تفاوت معنی داری وجود دارد؛ ولی از نظر میزان تجربه بین خانوارهای برنجکار در دو شیوه متعارف و نیمه مکانیزه تفاوت معنی داری وجود ندارد (t(103,0.05=1.42, sig=0.16).

برنج، شیوه متعارف، شیوه نیمه مکانیزه، شاخص اجتماعی، شهرستان ماسال و شاندرمن