سیداحمد میرباقری - دکترای عمران محیط زیست، هیئت علمی دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
میلاد ابراهیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران محیط زیست

با افزایش روزافزون کاربرد پلاستیک در زندگی عمومی، نیاز به پلاستیک های زیست تجزیه پذیر و همچنین تجزیه بیولوژیکی پسماندهای پلاستیکی از اهمیت بیشتری طی سالیان اخیر برخوردار گشته است. در این تحقیق به بررسی پیشرفت تکنولوژیکی توسعه پلاستیک های زیست تجزیه پذیر و تجزیه بیولوژیک مواد پلاستیکی متعارف با استفاده از میکروارگانیزم ها پرداخته شده است. جهت تجزیه بیولوژیکی پسماندهای پلاستیکی از افزودنی هایی مانند اکسیدان ها و نشاسته استفاده می گردد. تحقیقات صورت گرفته گویای این نکته است که پلاستیک های قابل ارتجاع در دمای محیط، در مقابل تجزیه بیولوژیکی از خود مقاومت نشان می دهند. در همین راستا تجزیه شیمیایی و نورتخریب از روش های جایگذین و مناسب خواهند بود. پلاستیک های سختی ناپذیر مانند پلی استرهای چرب و پلی اتیلن ها به دلیل پتانسیل آبکافت پذیر بودن پیوندهای ساختمانی خود، به سهولت توسط میکروارگانیزم ها مورد حمله قرار می گیرند. در این تحقیق به بحث در باب روش های موثر بر کاهش تاثیرات سوء پسماند پلاستیکی بر محیط زیست پرداخته شده است.

پسماند پلاستیکی، تجزیه بیولوژیکی، افزودنی، محیط زیست، پلاستیک قابل ارتجاع، پلاستیک سختی ناپذیر