مهرداد امامی تبریزی - عضو هیات علمی؛ دانشکده ی مهندسی عمران، مرکز تحقیقات زلزله، دانشگاه صنعتی سهند
امیر نیم تاج - دانشجوی دکتری ژئوتکنیک؛ دانشکده ی مهندسی عمران، مرکز تحقیقات زلزله، دانشگاه صنعتی سهند
حسین عمرانی خیابانیان - دانشجوی کارشناسی ارشد ژئوتکنیک؛ دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی سهند

حفاری تونل در محیط­های خاکی اغلب منجر به نشست در سطح زمین می­شود که در محیط­های شهری سازه­های موجود از این نشست ها متاثر می­گردند. استفاده از رویکرد سختی نسبی از جمله روش­های برآورد خرابی­های محتمل سازه­ها در اثر نشست­های مذکور است. سختی نسبی بر اساس مقادیر سختی سازه، سختی زمین و برخی خصوصیات هندسی حاکم محاسبه می­گردد. اهمیت برآورد دقیق سختی سازه موجود سبب شده که روش­های متعددی برای این منظور ارائه گردد؛ بنابراین روش­های مختلف برآورد سختی سازه مورد ارزیابی قرارگرفته و دقیق­ترین روش به کمک تحلیل­های عددی، تعیین شده­است. مقادیر سختی نسبی بر اساس سختی محاسبه شده جدید سازه، محاسبه شده­اند. همچنین رابطه­ای بین سختی نسبی محاسبه شده پیشین و سختی نسبی پیشنهادی ارائه گردیده است. مقایسه مقادیر ضریب تعدیل به دست آمده از این تحقیق با مقادیر مشابه پیشین نشان­دهنده آن است که در مطالعات پیشین ضرایب تعدیل دست­پایینی در نظر گرفته شده­است. این موضوع منجر به برآوردی خوش­بینانه از خرابی محتمل القاشده به سازه می­گردد؛ بنابراین در این تحقیق ضرایب تعدیل بهبودیافته، دارای انطباق بیشتر با نتایج تحلیل­های عددی، پیشنهاد شده­اند. بر این اساس رابطه­ای جهت محاسبه ضریب تعدیل پیشنهادی بر اساس سختی نسبی ارائه شده­است. روش پیشنهادی این تحقیق، تخمین دقیق­تری از تاثیر حفاری تونل بر سازه­های مجاور ارائه می­نماید که ضمن حفظ سادگی در محاسبات، در راستای ایمنی بیشتر گام برداشته است.

تونل کم عمق, سختی سازه, سختی نسبی, ضریب تعدیل, نشست زمین