فریدالدین محمدیان - موسسه آموزش عالی رودکی، تنکابن
مریم عجم - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دامغان
مینا سعیدیان - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دامغان

از جمله موضوعاتی که اخیرا مورد توجه قرار گرفته استفاده از نانوذرات در بسته­بندی­های مواد غذایی می­باشد، زیرا اغلب موادی که برای بسته­بندی مواد غذایی به کار می­روند، دارای معایبی از قبیل غیر قابل تجزیه بودن در محیط زیست، مقاومت و استحکام پایین و نفوذ­پذیر بودن در مقابل اکسیژن می­باشند که استفاده از آن­ها را محدود کرده است. استفاده از کامپوزیت­های نانو در بسته­بندی مواد غذایی منجر به طولانی­تر شدن مدت ماندگاری ماده غذایی و همچنین ممانعت از شیوع بیماری­های ناشی از مواد غذایی می­شود، چرا که فناوری نانو با جا به جا کردن سطح پوشش مواد، می­تواند تقریبا از ورود هر میکروارگانسیمی به ماده غذایی جلوگیری کند. استفاده از نانو ذرات نقره در بسته­بندی مواد غذایی دارای توان بالای میکروب­زدایی می­باشد و مدت ماندگاری ماده غذایی را دو تا سه برابر افزایش می­دهد. امروزه از ترکیب دی اکسید تیتانیوم و اکسید روی در سطح وسیع به صورت نانو ذره در ساختار بسته­بندی مواد غذایی استفاده می­شود. دی اکسید تیتانیوم ماده­ای ارزان قیمت با بازده بالا می­باشد. همچنین دی اکسید تیتانیوم و اکسید روی سبب حفظ حداکثر مواد مغذی، تازگی و کاهش بار میکروبی در ماده غذایی بسته­بندی شده می­گردند.

نقره, اکسید روی, دی اکسید تیتانیوم, بسته بندی و میکروارگانیسم