عماد رشنو - دانشکده عمران و محیط زیست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
امیررضا زراتی - گروه مهندسی آب، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
مجتبی کریمایی طبرستانی - گروه آموزشی ژئوتکنیک و آب، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی

هدف اصلی پژوهش حاضر ارزیابی حداکثر عمق آبشستگی در شرایط آب زلال در اطراف پایه های قرار گرفته در گروه پایه های دو تایی و سه تایی با چیدمان خطی در شرایط تغییرات فاصله بین پایه ها و تغییرات زاویه برخورد جریان است. فاصله بین پایه ها (G) از 2 برابر تا 10 برابر قطر پایه (D) و همچنین زاویه برخورد جریان به پایه ها از 0 تا 90 درجه متغیر بوده است. نتایج آزمایشات نشان داد که در چیدمان دو پایه حداکثر عمق آبشستگی اطراف پایه اول و دوم با افزایش فاصله بین پایهها ابتدا افزایش یافته و سپس کاهش مییابد. به طوریکه حداکثر عمق آبشستگی پایه اول 19/1 برابر آبشستگی تک پایه و در فاصله 5D و همچنین حداکثر عمق آبشستگی پایه دوم 09/1 برابر آبشستگی تک پایه و در فاصله 4D رخ میدهد. همچنین با افزایش زاویه برخورد جریان از 0 تا 90 درجه عمق آبشستگی اطراف پایه دوم به میزان 14 درصد افزایش مییابد. در چیدمان سه پایه حداکثر عمق آبشستگی اطراف پایه اول و دوم با افزایش فاصله بین پایهها ابتدا افزایش یافته و سپس کاهش مییابد. به طوریکه حداکثر عمق آبشستگی پایه اول 18/1 برابر آبشستگی تک پایه و در فاصله 4D و همچنین حداکثر عمق آبشستگی پایه دوم 07/1 برابر آبشستگی تک پایه و در فاصله 5D رخ میدهد. حداکثر عمق آبشستگی در اطراف پایه سوم 86/0 برابر آبشستگی تک پایه و در فاصله 6D رخ می دهد.

آبشستگی پایه پل, گروه پایه, مدل آزمایشگاهی, تغییر فاصله, تغییر زاویه