مریم الهی - دانشجو - دانشگاه محقق اردبیلی
مهدی حسن پور - دانشیار - دانشگاه محقق اردبیلی
هوشنگ رفیعی دستجردی - دانشیار - دانشگاه محقق اردبیلی
علی گلی زاده - استاد - دانشگاه محقق اردبیلی

شته ی جالیز Aphis gossypii (Glover) و شته ی سبز هلو Myzus persicae (Sulzer) از جمله مهمترین آفات خیار در گلخانه ها محسوب می شوند. کفشدوزک Hippodamia variegata (Goeze) یکی از مهمترین شکارگرهای شته ها محسوب می شود. در این تحقیق، ترجیح غذایی لارو سن چهارم کفشدوزک H. variegata نسبت به تراکم های 60:60، 80:40؛ 40:80؛ 100:20 و 20:100؛ (شته ی سبز هلو : شته ی جالیز) در دمای 1±25 درجه ی سلسیوس، رطوبت نسبی 10±70 درصد و دوره ی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی بررسی شد. آزمایش در 10 تکرار انجام شد. بیست و چهار ساعت پس از شروع آزمایش، شکارگرها از ظروف آزمایش حذف و تعداد طعمه های خورده شده از هر یک از گونه ها به تفکیک شمارش و ثبت شد. لارو شکارگر در تراکم های فوق به ترتیب 1/12±36/8 و 0/93±48/6؛ 0/47±21/30 و 0/65±70/50؛ 0/78±41/70 و 1/16±30/50؛ 0/41±9/80 و 1/08±86/90؛ 2/49±69 و 1/33±17/30 شته را مورد تغذیه قرار داد. شاخص بتای منلی برای نسبت های فوق به ترتیب 0/3614:0/6386؛ 0/2626:0/7374؛ 0/3400:0/6600؛ 0/2486:0/7514 و

؛ Hippodamia variegata، ترجیح غذایی، شته ی جالیز، شته ی سبز هلو