حامد حسن زاده نائینی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت فناوری اطلاعات، دانشگاه فردوسی مشهد

امروزه محیط سنتی کسب و کار به یک محیط پویا تبدیل شده و این امر موجب شکسته شدن ساختارهای سنتی سازمان های کلاسیک است. سازمان مجازی را شبکه موقتی از واحدها و سازمان های مستقل دانسته اند که از چندین شریک تجاری که هزینه ها و منابع را برای تولید یک محصول یا خدمت بین یکدیگر تقسیم می کنند، تشکیل شده است. این واحدها و سازمان های کوچک و معمولا منفک، به کمک فناوری اطلاعات با یگدیگر پیوند می خورند و بطور خاصی توسط آن پشتیبانی می شوند؛ بطوری که ایجاد، راه اندازی و مدیریت یک سازمانمجازی به شدت به فناوری اطلاعات وابسته است. سازمان های مجازی، سازمان هایی دانش محورند که تیم های مجازی، ادارات مجازی و همکاری مجازی بهره می برند. لذا، مدیریت دانش در این سازمان ها از اهمیت خاصی برخوردار است. مرزهای ثابت جغرافیایی در سازمان های مجازی به دلیل فضای رقابتی و ماهوی جدید سازمان، رقبا و بازار، جای خود را به مرزهای پویا سپرده و ساختار سازمانی نیز بگونه ای دیگر تعریف می شود. سازمان های مجازی، سازمان هایی مسطح با حداکثر بهره وری، دقت، سرعت و حداقل هزینه های سربار هستند. توجه به چالش ها در سازمان های مجازی از اهمیت ویژهای برخوردار است. چالش هایی مانند برنامه ریزی، سازماندهی و مدیریت منابع انسانی و نیزفرهنگ سازمانی

سازمان مجازی، سازمان شبکه ای، فناوری اطلاعات، مدیریت دانش، سیستم های اطلاعاتی