سعید مهرنگ مرنی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک بیوسیستم، گروه مهندسی بیوسیستم، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
غلامحسین شاهقلی - دانشیار، گروه مهندسی بیوسیستم، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
عبدالمجید معین فر - دانشجوی دکتری مهندسی مکانیک بیوسیستم، گروه مهندسی بیوسیستم، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

خاکورزی یکی از مهمترین مراحل تولید محصولات کشاورزی است؛ این عملیات با صرف انرژی بسیاری بالابرای بریدن، بالابردن، برگرداندن و بازسازی ساختار خاک صورت می گیرد. محققان سال ها تلاش کرده اند تابا طراحی درست ادوات کشاورزی از طریق کاهش اصطکاک و چسبندگی میان خاک و فلز هزینه هایعملیات خاکورزی را کاهش دهند؛ اما این کوشش ها بیشتر در جهت استفاده از پوشش های تفلون،امولسیون مایع و هوا و الکترواسمز بوده است. در این تحقیق دستگاهی برای اندازه گیری مقادیر چسبندگیطراحی و ساخته شد، سپس با سه بافت خاک شنی-لومی، لومی و رسی-لومی تحت سرعت های پیشرویمتفاوت و پنج جنس مختلف (فولاد معمولی، فولاد گالوانیزه، فایبرگلاس، نانو نتیریت تیتانیوم و کاربیدتانتالیوم) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش رطوبت در هر نوع خاک میزان چسبندگیخاک و فلز افزایش مییابد. همچنین با افزایش سرعت، نیروی چسبندگی نیز روند افزایشی داشت، با توجهبه نتایج تجزیه و تحلیل واریانس داده های چسبندگی خاک و فلز مشاهده شود که در بافت های شنی-لومی،لومی و رسی-لومی اثرات اصلی رطوبت، سرعت و جنس در سطح احتمال 0/01 معنی دار است. نکته حایزاهمیت این تحقیق آن است که استفاده از تیغه هایی با پوشش نانو (تانتالیوم کاربید و نتیریت تیتانیوم) باسیستم لایه نشانی DC به روش کندوپاشی که در محیط پلاسما بوجود آمده اند، بدلیل ایجاد زمین های نرم نسبت به سایر تیغه ها چسبندگی کمتری داشته و حداقل نیرو را در خاک می طلبد.

چسبندگی، پوشش نانو، خاک، رطوبت