فروزان رضاپورشاهکلائی - دانشیار ارتقاء سلامت با گرایش ارتقاء ایمنی و پیشگیری از صدمات، گروه بهداشت عمومی ، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان،همدان، ایران
بابک معینی - دانشیار آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، گروه بهداشت عمومی ، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان،ایران
جلال پورالعجل - استاد اپیدمیولوژی، گروه اپیدمیولوژی، ، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
محمد بابامیری - استادیار روانشناسی، گروه ارگونومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان،ایران

مقدمه : پرخاشگری یکی از مسائل مهم زندگی و مشکلات اصلی دوران کودکی و نوجوانی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان پرخاشگری در دانش آموزان دختر مدارس ابتدایی در شهر همدان، انجام گردید.روش تحقیق: این مطالعه مقطعی بر روی 600 نفر از دانش آموزان دختر پایه چهارم، پنجم و ششم دوره دوم ابتدایی شهر همدان، بصورت نمونه گیری خوشه ای و تصادفی در سال 1397 انجام گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه سنجش پرخاشگری AGQ ((Ahvaz Aggression Inventory بود که به روش خود گزارش دهی تکمیل گردید. داده ها با استفاده از آماره های توصیفی و آزمون های همبستگی پیرسون، تی مستقل و کای اسکوئر در نسخه 14 نرم افزار STATA تحلیل گردید.یافته ها: بر اساس یافته های مطالعه حاضر، میزان پرخاشگری در بین شرکت کنندگان در پژوهش 3/66 درصد بوده است. طبق نتایج به دست آمده، بین سن دانش آموز (124/0 P=)، سطح تحصیلات والدین (0001/0P=)، محل زندگی(0001/0P=) و وضعیت درآمد والدین(048/0(P= با سطح پرخاشگری دانش آموزان ارتباط معنی دار آماری مشاهده شد.نتیجه گیری: میزان پرخاشگری در دانش آموزان مورد مطالعه قابل توجه می باشد. لذا توجه بیشتر به انجام مداخلات مرتبط به منظور کاهش این مشکل ضروری به نظر می رسد.

بهداشت مدارس، نوجوانان، خشونت، ارتقاء سلامت روان