سوران محمودی - دانشجو کارشناسی ارشد فناوری معماری بیونیک ،دانشگاه آزاد اسلامی، واحد میانه ،ایران

خطوط ریلی در سطح کشور گسترش یافته و ایستگاه ها نیز متناسب با آن بیشتر شده اند اما ایستگاه میانه در این حد چند سال متناسب با افزایش تقاضا برای استفاده از خطوط ریلی گسترش نیافته است و در آینده با توجه به پیش بینی افزایش ورود مسافر به این ایستگاه، نیاز به افزایش ظرفیت مسافری راه آهن در میانه بیشتر مورد توجه قرار می گیرد. تمام عملکردهای مختلف ایستگاه که شدیدا به یکدیگر وابسته اند، معمولا زیر یک سقف انجام می شود. چهار منطقه ایستگاه یعنی دسترسی و ورود/ بلیط و اطلاعات / فضای انتظار/ سکو و قطار در زیر یک سازه عظیم در کنار هم نظم یافته اند. طراحی فضاهای داخلی در کنار ایده حجمی بنا، همه درگیر تلفیظ بخش صنعتی فعالیت های یک ایستگاه شده است. از آنجایی که راه آهن میانه در قسمت جنوبی شهر میانه قرار دارد و یکی دیگر از شبکه های انتقال مسافر و بار می باشد، که در سال های دور متناسب با نیازها و جمعیت آن زمان میانه ساخته شده بود. هم اکنون توسعه کمی و کیفی جهان تکنولوژیک امروز، لزوم ایجاد تسهیلات و ارتقاء کیفیت و استانداردهای بین المللی را برای این مرکز پایانه ای می طلبد. در طراحی ایستگاه راه آهن میانه سعی بر آن است که با بکارگیری معماری بیونیک و طراحی ای شایسته اشکالاتی از قبیل ضعف در دسترسی ها و مشکلات خدمات رفاهی رفع شود و هتل و سایر امکانات رفاهی برای عموم کاربران به خصوص معلولین و سالمندان در نظر گرفته شود.

طراحی، ایستگاه راه آهن، معماری بیونیک