رامین صبوری - کارشناس ارشد مهندسی فضای سبز دانشگاه تبریز
میر ابوالفضل حسینی - کارشناس ارشد مهندسی باغبانی - شهرداری کلانشهرتبریز

در حال حاضر شواهد حاکی از آن است که جهان با یک بحران زیستمحیطی مواجه است به طوری که انواع آلودگی های شهری، افزایش مصرف انرژیهای فسیلی و در نتیجه تخریب محیط زیست و از همه مهمتر ناتوانی مدیریت شهری در تامین و اداره امور شهر همه ناشی از فعالیت های صنعتی، شهرنشینی و توسعه شهری ما در دو قرن اخیر است. در همین راستا ایده حفاظت از محیط زیست به صورت جریانی فکری و معترض به بی سروسامانی و وضعیت غیرانسانی حاکم بر شهرهای دوران انقلاب صنعتی، باعث شکل گیری ایده آرمان شهرهای زیست محیطی در قالب توسعه پایدار همانند شهر سبز گردید. شهر سبز، از رویکردهای نو و در راستای مفاهیم توسعه پایدار است و به منظور ارتقای کیفیت محیط زیست، فضای زندگی و توسعه پایدار شهری از آن بهره گرفته می شود. در واقع رویکرد شهر سبز با محوریت ابعاد نظری و عملی توسعه پایدار، حکایت از آن می کند که شهرها چرا و چگونه باید سبز باشند و اولویت در شهرهای سبز توجه به این مسئله است که توسعه ی شهری نباید منابع محدود و تجدیدناپذیر را از بین ببرد و نظام های زیست محیطی را به شکلی تخریب کند؛ که ساکنان مناطق شهری و نسل های آینده قادر نباشند نیازهای خود را برآورده کنند. فضای سبز شهری به عنوان بخشی از فضای باز شهری، یکی از شاخص های اصلی سبز بودن شهرها میباشد که نقش حیاتی در پایداری شهرها و بهبود کیفیت زندگی دارد. بر همین اساس این تحقیق بر اساس مطالعات کتابخانه ای مطالب مفیدی در ارتباط با مفاهیم توسعه پایدار و شهر سبز ارائه داده است. در ابتدا به بررسی مفهوم پایداری، توسعه پایدار و توسعه پایدار شهری پرداخته شد و در ادامه رویکرد شهر سبز، تاریخچه، نظریه پردازان و تجربیات موفق جهانی در ارتباط با آن بیان گردید و در انتها مطالبی مرتبط با فضای سبز شهری به عنوان یکی از معیارهای سبز بودن شهرها به صورت اختصار آورده شد.

پایداری، توسعه پایدار شهری، شهر سبز، فضای سبز شهری