زهرا علی نیا - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، موسسه آموزش عالی پردیسان ، فریدون کنار،ایران، سرخ رود.
محمود توکلی - استادیار گروه معماری و شهر سازی، موسسه آموزش عالی پردیسان، فریدون کنار، ایران، قائم شهر

یکی از اساسی ترین دغدغه انسان در طول تاریخ مسئله مسکن بوده است، مسکن بلافصل ترین فضای مرتبط با آدمی است که به طور روزمره از آن تاثیر می گیرد. فضای مسکن باید بتواند محیط لازم برای برقراری روابط خانوادگی و ایجاد ھمبستگی جھت حفظ کیان خانواده را به وجود آورد. با توجه به رویکرد روزافزون زندگی در مجتمع ھای مسکونی، لزوم توجه به طراحی و تصمیم گیری درباره این فضاھا جدی به نظر می رسد. به علاوه یکی از مشکلاتی که در جوامع امروزی مشاھده می شود میزان و شیوه تعامل اجتماعی افراد در محل سکونت و زندگی است که باکم رنگ شدن مفھوم ھمسایگی روزبه روز بر ضعف آن افزوده می شود. در این فضاھا انسان ھا در جوار ھم، ھمدیگر را نمی شناسند و اصولا این آشنایی را مھم نمی دانند حریم و عرصه ھای انسانی و فضایی در مسکن امروزی از بین رفته است. بافت جدید با ترکیب جمعیتی اغلب مھاجر از روستاھای اطراف با خرده فرھنگ ھا ی متفاوت و گاه متضاد، طی نیم قرن گذشته به شدت در معرض تحولات کالبدی و فضایی ناشی از ناآگاھی مردم و مسئولان بوده است، ھدف از پژوھش حاضر، بررسی رابطه بین مسکن و تعاملات اجتماعی در اقلیم معتدل و مرطوب می باشد. آنچه به عنوان چارچوب پژوھش می توان بیان کرد این است که ھدف اولیه جذب مردم به حضور در فضایی است که به نوعی بستر شکل گیری ارتباطات می باشد پژوھش حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی و در زمره تحقیقات کاربردی قرار می گیرد . به نظر می رسد ھرقدر میزان احساس رضایت نسبت به یک محیط بیشتر شود، افراد احساس تعلق خاطر بیشتری نسبت به آن محیط نموده و از بودن در آن محیط احساس آرامش بیشتری می کنند و نھایتا تعاملات اجتماعی در محیطی گرم تر صورت گرفته و تاثیر محیط بر افراد بیشتر خواھد شد.

مجتمع مسکونی، تعاملات اجتماعی، واحد همسایگی، اقلیم معتدل و مرطوب