سید محمد میروکیلی - دانشجوی ارشد سازه دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد
محمدعلی دشتی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد، دانشکده مهندسی عمران

یکی از روش های کاهش نیروی وارد به سازه کاهش آسیب پذیری، افزایش مقاومت پایداری سازه و افزایش حاشیه ایمنی ساختمان استفاده از سیستم های جداسازه لرزه ای به عنوان یک سیستم انعطاف پذیر در افزایش زمان تناوب اصلی سازه و خارج شدن آن از محدوده انرژی مخرب زلزله می باشد به دلیل مشخصات دینامیکی موجود در نیروهای بازگرداننده جداگر های لاستیکی با هسته سربی (LRB) رفتار لرزه ای سازه های کف جدا به شدت تحت تاثیر قرار می گیرند برای حفظ کارایی جداسازی می بایست زمان تناوب سیستم جداساز به اندازه کافی بزرگ در نظر گرفته شود در این مقاله، دو سازه با سیسام قاب خمشی متوسط با تعداد طبقات 6 و 12 طبقه شده و بر اساس طراحی به روش تاریخچه زمانی غیر خطی در نرم افزا ایتبس مدل سازی و تحلیل و مورد مطالعه قرار گرفته است نتایج نشان می دهد با افزایش ارتفاع میزان اثر پذیری سازه زلزله های پریود بلند بیشتر می شود و ساختمان دارای سطح عملکرد با استفاده بی وقفه می باشد این حرکات قادرند نیاز به جابجایی بالایی را به سازه تحمیل می کنند.

جداگر LRB، تحلیل تاریخچه زمانی، سیستم قاب خمشی، عملکرد سازه