عقیل حسین لو - دانشگاه علامه طبابایی
سمیه کاظمیان - دانشگاه علامه طبابایی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش پیش بینی کنندگی حمایت اجتماعی ادراک شده در رشد و تحول پس از سانحه جانبازان نابینا بود. روش: شرکت کنندگان در پژوهش ۱۱۰ نفر از جانبازان نابینا بودندکه از طریق نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده زیمن و همکاران (۱۹۸۸) و پرسشنامه رشد و تحول پس از سانحه تدسکی و کالهون (۱۹۹۶) را با کمک پرسشگر تکمیل کردند. داده ها با استفاده از SPSS و آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شد. نتایج: یافته ها نشان داد که بین حمایت اجتماعی ادراک شده با رشد و تحول پس از سانحه، رابطه وجود دارد که مقدار آماره F به دست آمده برابر با ۲۳۴/۰۶۷ است که در سطح آلفای کوچکتر از ۰/۰۱ معنا دار است و مقدار ضریب رگرسیونی استانداردشده (Beta) برای مولفه های حمایت اجتماعی ادراک شده هم این گونه به دست آمد: حمایت خانواده برابر با ۰/۳۷۶، حمایت دوستان برابر با ۰/۱۸۳ و حمایت دیگران برابر با ۰/۴۲۹ است. بنابراین باتوجه به مقدار آماره های t به دست آمده، همه مولفه ها در سطح آلفای ۰/۰۱ معنا دارند. بحث: حمایت اجتماعی ادراک شده به طور معنا داری قادر است رشد و تحول پس از سانحه را پیش بینی کند. همچنین هرکدام از مولفه های حمایت اجتماعی ادراک شده به طور مجزا، رشد و تحول پس از سانحه را پیش بینی می کنند.

جانبازان نابینا, حمایت اجتماعی ادراک شده, رشد و تحول پس از سانحه