محمد عباسی - دانشجوی دکتری تاریخ ایران دوره اسلامی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
عبدالرفیع رحیمی - استادیار گروه تاریخ دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)
حجت فلاح توتکار - استادیار گروه تاریخ دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)
حسین آبادیان - استاد گروه تاریخ دانشگاه بین المللی قزوین

این مقاله با استفاده از روش تحلیلی تاریخی و با استناد به منابع کتابخانه ای در پاسخ به پرسش های متنوع درباره علل بروز قحطی و بحران نان در دوره مظفری، این فرضیه را مطرح می نماید که علاوه بر خشکسالی و بلایای طبیعی، مهم ترین عامل بروز بحران نان عوامل سیاسی و اجتماعی و ناتوانی حکومت در مدیریت صحیح بازار داخلی و سوءاستفاده بعضی از حکومتگران از شرایط به وجودآمده بود. این مسئله خود پیامدهای ناگواری ازجمله رکود دادوستد و تجارت، کاهش شدید کشت و زرع، شیوع بیماری های واگیردار، مهاجرت، مرگ ومیر و ناامنی را درپی داشت. به همین دلیل شاهد اعتراض های شهری گوناگون و مستمری در دوره مظفری هستیم. دستاوردهای پژوهش نشان می­دهد که مشکلات اقتصادی عصر مظفری اساس جامعه و حکومت وابسته به آن را با چالش شدید و تغییرات بنیادین مواجه ساخت.

بحران نان, مظفرالدین شاه, تبعات اجتماعی و اقتصادی, اعتراضات شهری