نگار فقیرشاکر - کارشناسی ارشدطراحی شهری
بهنام زمانی خلج آبادی - کارشناسی مهندسی شهرسازی
اسما سلیمی سفلی - کارشناسی ارشدطراحی شهری

امروزه اهمیت پدیده ای به نام مشارکت و حضور آگاهانه و مسئولانه شهروندان در امور شهری بر کسی پوشیده نیست و همه متخصصان و آگاهان شهری بر آن تاکید دارند. برای پاسخگویی به این واکنش ها، برنامه ریزی مشارکتی و از پایین به بالا شکل گرفت. در کشور ما مشارکت مردمی بیشتر به بعد کمک های مالی مردم به شهرداری با سازمانهای مرتبط محدود می شود. به طور معمول در حوزه برنامه ریزی و طراحی شهری خواست های مردم غایب است و برنامه ریزان و طراحان در بسیاری از مواقع بدون در نظر گرفتن نقطه نظرات مردم برای آنها تصمیم گیری می کنند. در این پژوهش سعی بر آن است تا به بررسی و تحلیل وضعیت برنامه ریزی مشارکتی در ایران و تجارب داخلی و خارجی در این زمینه پرداخته شود و همچنین جایگاه مردم در شهر سازی مشارکتی طراحی شهری و برنامه ریزی شهر تبیین و تعیین شود. این مسئله می تواند راهنمایی برای ارائه راهبردها و سیاست هایی برای تشویق شهروندان به مشارکت در امور شهری و سهیم شدن آنها در فرآیند سیاستگذاری، برنامه ریزی و اجرا در نظام مدیریت شهری باشد.هدف اصلی مقاله پیش رو بررسی نظریات و تجارب شهرسازی مشارکتی و جایگاه آن در برنامه ریزی شهری ایران می باشد و روش تحقیق نیز توصیفی-تحلیلی و به وسیله مطالعات کتابخانه ای در زمینه مورد بررسی می باشد.

شهرسازی مشارکتی،برنامه ریزی شهری،مشارکت،تجارب