مجتبی بامیری - کارشناسی ارشد حقوق
ابراهیم محمدی - کارشناسی ارشد حقوق

این مقاله به روش توصیفی– تحلیلی و با بررسی اسنادومدارک معتبر دراین زمینه انجام شده است. یکی از این موضوعات که با حیات انسان، انس والفتی دیرین گزیده است، مسیله ی سلامتی اوست. سلامتیانسانیکی از لوازم اولیه ی برخورداری از حیاتی شرافتمندانه محسوب می شود و در عین اینکه برای بهره مندی از دیگر حق ها وآزادی ها ضرورت دارد، تحقق و بهره مندی از خود این حق نیز در گرو وجودعناصر دیگری است؛ برخورداری از یک استاندارد مناسب زندگی؛ متضمن دسترسی به غذای کافی، آب آشامیدنی سالم، محیط زیست پاک و ... در کنار بهره مندی ازسیستم بهداشت عمومی و مراقبت ها وخدمات بهداشتی و درمانی اولیه، ارایه ی پوشش های بیمه ای دولتی، خصوصی یا مختلط و دسترسی به داروهای اساسی، به اتفاق، مقوم سلامتی انسان هستند و هر یک به نوبه ی خود سهمی در رشد و اعتلای اینحق دارند. به این ترتیب، حق بر سلامتی در رابطه ای دو سویه و متقابل با دیگر حق ها قرار دارد و می توان آن را حلقه ی ارتباطی میان نسل های مختلف حقوق بشر قلمداد کرد. به واقع این حق در پیوندی ناگسستنی با حق حیات نسل لول قرار دارد و از سویی دیگر با حق بهداشت و تامین اجتماعی نسل دوم گره خورده است. علاوه براین، حق بر محیط زیست سالم که در نسل سوم حقوق بشر قرار دارد نیز از سرچشمه ی حق بر سلامتی سیراب می شود .

نظام بین المللی حقوق بشر، حق بر سلامتی، میثاق، توسعه ی اقتصادی، همکاری بین المللی