حمزه نظرپور - دانشجوی دکتری رشته فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه مازندران
علی اکبر ایزدی فرد - استاد دانشگاه مازندران
محمد محسنی دهکلانی - دانشیار دانشگاه مازندران

وجود فناوری های نوین از لوازم زندگی امروزی قلمداد شده و غالبا با هدف خدمت به زندگی انسان مورد طراحی قرار گرفته است. اما با اذعان به همه مزایایی که این فناوری ها دارند، جانب زیان و سوء استفاده از آنها نسبت به جامعه را نیز نباید از نظر دور داشت. فناوری رباتیک یکی از همین گونه هاست که بر خلاف بسیاری از مزایا، می تواند نسبت به اغلب مردم منشا ضرر و سبب از بین بردن فرصت های شغلی آنان باشد. ربات ها با ابراز وجود در عرصه های اقتصادی و صنعتی سبب تصاحب مشاغل گوناگون شده اند و این امر باعث شده تا افراد جامعه شغل خویش را از دست بدهند که این از سوء استفاده مالک ربات آگاهانه یا ناآگاهانه ناشی می شود.این نوشتار به شیوه توصیفی - تحلیلی صورت پذیرفته و با توجه به اصول و مواد قانونی و مبانی فقهی، این نتیجه به دست آمده است که مالک ربات در محدوده قوانین و تا وقتی که مالکیت وی منجر به اضرار و زیان به فرد یا جامعه نشود، می تواند از منافع آن بهره مند گشته و محدود کردن مالک ربات از حق خود، به دلیل تقدم حق جامعه بر فرد است.

رباتیک، ربات، سوءاستفاده از حق، حق مالکیت، اشتغال، قاعده تسلیط، قاعده لاضرر