ندا یانس - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ازاد اسلامی واحد تبریز ایران
کامران پاشایی فخری - دانشیار گروه زبان و ادبیات فا رسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ا یران
پروانه عادل زاده - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز ،ایران

زویا پیرزاد، در زمرهی داستان نویسان مدرن است که با چاپ چند مجموعه داستان و رمان به عنوان داستان نویسی کوشا جهت تحقق حقوق زنان شناخته شده است. منتهی روش نویسندگی و شیوه ی پیگیری اندیشه های وی با شیوه و روش های دیگران متفاوت است. از این روی در این پژوهش، برای تبیین سبک نویسندگی زویا پیرزاد با نشان دادن وجه تمایز وی با نویسندگان دیگر با توجه به راهگشا بودن نظریه ی شناختی در حوزه ی سبک شناسی به تحلیل و تبیین سبک خاص وی پرداخته ایم تا بتوانیم چگونگی پیوند سبک و معنای متن را در سه کتاب به گونه ای تحلیل کنیم که وجه تمایز این نویسنده را با دیگران بیان کنیم و شگرد مهارتش را آشکار سازیم. جهان داستان سه کتاب که حاوی سه لایه ی جهان گفتمان، جهان متن و جهان های زیرشمول است با دو پی رفت جهان زنانه ی نویسنده و جهان خارج مشخص شده است. این دو جهان مشترک پیوندی پنهان میان داستان هایی مجزا برقرار کرده است. یکی از مشخصات بارز سبک پیرزاد اعتراض خاموش فمینیستی است که با ژرف ساخت داستان ها پیوند قابل ملاحظه ای دارد. بسامد بالای واژه های متضمن تکرار و تداوم مثل کارهای روزانه، با شگرد عملی به ستوه آوردن خواننده خستگی های روزمره ی زنان را می نمایاند. نویسنده با استفاده از راوی دانای کل به ذهنشخصیت های داستان وارد می شود و همین مساله گویای ویژگی بارز حس کنجکاوی مفرط زنان است. بنابر این میتوان گفت زویا پیرزاد، در جای جای کتابش در نوشتار و عمل سبکی زنانه در پیش گرفته و امیدها را برای بهبود وضعیت زنان در جامعه بر می انگیزد و خواننده بدون اینکه متوجه باشد به این احساس دست می یابد.

سبک شناسی، فمینیست، زویا پیرزاد، سه کتاب