لیلا احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق عمومی، واحد میبد، دانشگاه آزاد اسلامی، میبد، ایران
عبدالرضا برزگر - عضو هیات علمی، گروه حقوق عمومی، واحد میبد، دانشگاه آزاد اسلامی، میبد، ایران

موضوع این مقاله بررسی تعدد و تکرار جرم با تاکید بر ماده 136 قانون مجازات اسلامی می باشد. یکی از کیفیات عام مشدد در تمامی جرایم، عنوان تکرار جرم است. قانونگذار پیش از این، نه در قوانین قبل از انقلاب اسلامی و نه حتی پس از آن، نص صریحی درباره ی تکرار جرایم حتی بیان نکرده بود. برای نخستین بار در ماده 136 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392/02/01، حکم تکرار جرایم بیان شده است. در حقوق جزای عرفی، وجود برخی از ویژگی ها موجب تشدید مجازات می گردد. این ویژگی ها اگر در برخی از جرایم موثر باشند، کیفیات خاص نامیده می شوند که خود یا عینی و یا شخصی است. چنانچه کیفیات مذکور در تمام جرایم قابلیت جریان داشته باشد، کیفیات یا علل عام تشدید نامیده می شود.هر چند برخی عنوان مامور دولت بودن را نیز از کیفیات عام مشدد دانسته اند. ولی غالبا دو عنوان تعدد جرم و تکرار جرم را از کیفیاتی می دانند که عام بوده و در تمامی جرایم تعزیری موجب افزایش مجازات می گردد. ساختار این پژوهش در دوفصل گردآوری شده است و هر فصل مباحثی را مطرح می نماید.نتیجه ای را که می توان ضمن این پژوهش بیان نمود این است که اگر کسی مرتکب رفتاری شود که مطابق قانون جزایی دارای مجازات باشد و قبل از آنکه به جهت این رفتار محکومیت قطعی کیفری پیدا کند، مجددا یا حتی مقارن با آن جرم دیگری انجام دهد، اصطلاحا گفته می شود مشمول نهاد تعدد جرم است و در قانون مجازات اسلامی مصوب سال 6330 صرف نداشتن محکومیت قطعی نسبت به جرم قبلی موجب خروج از تعدد و قرار گرفتن تحت شمول تکرار نیست، بلکه اجرای حکم ملاک است.

جرایم، تعدد، تکرار، قانون مجازات اسلامی، ماده 136