مهدی باقری - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق عمومی، واحد میبد، دانشگاه آزاد اسلامی، میبد، ایران
عبدالرضا برزگر - عضو هیات علمی، گروه حقوق عمومی، واحد میبد، دانشگاه آزاد اسلامی، میبد، ایران

مطبوعات یکی از مهم ترین عناصر برای تحقق جوامع مردم سالار هستند و نقش بسیار مهمی در ایجاد و استمرار مشروعیت یک نظام سیاسی دارند. حکومت ها از طریق مطبوعات می توانند مردم را در مسیرهای دلخواه خود به حرکت در آورند و مردم می توانند از طریق مطبوعات به نقد مبانی مشروعیت یک نظام پرداخته و حتی تا سرحد برانداختن آن نظام هم عمل کنند. به دلیل همین نقش مهم و جایگاه حساس است که اصل آزادی مطبوعات البته به عنوان یکی از اصول آزادی بیان و یکی از مهم ترین شاخصه های جامعه مدنی مورد توجه اسناد مختلف حقوق بشری و قوانین اساسی قریب به اتفاق کشورهای دنیا قرار گرفته است. بر اساس تعریفی از این اصل، افراد حق نشر افکار و عقاید خود را از طریق نوشتجات یا مطبوعات دارا می باشند؛ بدون اینکه نشر آنها موقوف بر تحصیل اذن یا محکوم به سانسور باشد.این پژوهش در دوفصل تهیه و تنظیم گردیده است و نتیجه ای را که می توان ضمن آن ارائه نمود این است که قانون مطبوعات باید چنان متوازن و متعادل باشد که نه راه را بر تضییع حقوق جامعه، برهم زدن نظم عمومی و یا تجاوز به حریم خصوصی افراد بگشاید و نه موجب سانسور یا خود سانسوری شود و نیروی جسارت و نوآوری را از فعالان رسانه ای باز ستاند و همچنین فلسفه تدوین هر قانون تبیین آن است که مخاطبان چه می توانند انجام دهند و چه چیز دیگری را نمی توانند مرتکب شوند.

قانون، مطبوعات، رسانه محوری، عمومیت