مهدی باقری - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق عمومی، واحد میبد، دانشگاه آزاد اسلامی، میبد، ایران
عبدالرضا برزگر - عضو هیات علمی، گروه حقوق عمومی، واحد میبد، دانشگاه آزاد اسلامی، میبد، ایران

قانون مطبوعات در تاریخ قانونگذاری ایران، بحث انگیز ترین متنی بوده که به تصویب رسیده، تغییر کرده یا اصلاحیه داشته است. هنوز یک قرن از شروع نهضت قانون نویسی، به شیوه جدید آن، در کشور ما نمی گذرد و در عین حال دست کم پنج بار قانون مطبوعات به کلی از بین رفته و متن جدیدی جایگزین آن شده است و این غیر از گام های ناموفق دیگر و نیز اصلاحیه ها و متمم های مکرر است. بررسی تحلیلی و تاریخی نشان می دهد که این تحولات حقوقی، همگی در دوران های گذار، پرتنش و ناآرام بوده است. این پژوهش در پی بررسی موضوع محدودیت های آزادی مطبوعات مطالبی را در طی دو فصل بیان می کند و نتیجه ای را که ضمن بررسی ها در این پژوهش می توان به آن اشاره نمود این است که قانون همواره دارای تعاریف متفاوتی است که این تعاریف می تواند تعاریف عام یا تعاریف خاص باشد و لذا قانون در معنای عام، شامل همه قواعد و هنجارهای کلی و عام دارای ضمانت اجراست در حالی که در معنای خاص، صرفا به قواعدی اطلاق می شود که توسط پارلمان و با تشریفات مقرر در قانون اساسی به تصویب می رسد. به عبارت دیگر، قانون مفهوم ویژه ای دارد که با تصمیم های قوه مجریه متفاوت است و آنها را نباید به جای هم استعمال کرد.

قانون، مفهوم عام، مفهوم خاص، آزادی مطبوعات