واکنش چغندرقند به شوری آب آبیاری در مراحل مختلف رشد ریشه
عنوان مقاله: واکنش چغندرقند به شوری آب آبیاری در مراحل مختلف رشد ریشه
شناسه ملی مقاله: JR_JRSB-27-1_005
منتشر شده در شماره 1 دوره 27 فصل در سال 1390
شناسه ملی مقاله: JR_JRSB-27-1_005
منتشر شده در شماره 1 دوره 27 فصل در سال 1390
مشخصات نویسندگان مقاله:
محمدرضا جهاداکبر - مربی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان، ایران.
حمیدرضا ابراهیمیان - مربی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان، ایران.
سعید واحدی - مربی پژوهشی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران.
خلاصه مقاله:
محمدرضا جهاداکبر - مربی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان، ایران.
حمیدرضا ابراهیمیان - مربی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان، ایران.
سعید واحدی - مربی پژوهشی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران.
بهمنظور تعیین واکنش به شوری آب در چهار مرحله رشد چغندرقند شامل کاشت تا سبز شدن، سبز شدن تا استقرار، استقرار تا بسته شدن کانوپی و بسته شدن کانوپی تا برداشت مطالعهای در اصفهان در قالب طرح کرتهای یک بار خردشده بر پایه بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. به این منظور سه رقم چغندرقند (7233-P29*MSC2، ICو 7233) در 11 تیمار مدیریت مصرف آب شور در مراحل مختلف رشد مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفتند. براساس نتایج سه سال آزمایش بالاترین عملکردریشه و عملکرد قند به تیمار شاهد تعلق داشت که کمترین شوری آب آبیاری را دریافت کرده بود. افزایش شوری آب عملکردریشه و عملکرد قند را کاهش داد. کمترین کاهش عملکردریشه در مرحله چهارم رشد و بیشترین واکنش به شوری در مرحله اول رشد مشاهده شد. آبیاری با آب با شوری هشت دسیزیمنس بر متر در مراحل سوم و چهارم رشد تاثیری بر کاهش عملکردریشه نداشت ولی در مرحله اول رشد بهصورت معنیدار عملکردریشه را کاهش داد. تیماری که در تمام مراحل رشد با آب دارای شوری 12 دسیزیمنس بر متر آبیاری شده بود کمترین عملکردریشه را نسبت به شاهد آزمایش داشت. آبیاری با آب دارای شوری 12 دسیزیمنس بر متر در مرحله چهارم رشد تاثیری بر عملکردریشه نداشت ولی از مرحله دوم به بعد تاثیر معنیداری بر عملکردریشه داشت و مقدار آن را به طرز چشمگیری کاهش داد. آب آبیاری با شوری هشت و 12 دسیزیمنس بر متر در طی فصل رشد بهترتیب معادل 24 و 33 درصد عملکردریشه را در مقایسه با شاهد کاهش داد. با کاهش شوری آب میتوان مرحله حساسیت به شوری در چغندرقند را به تعویق انداخت. با افزایش شوری آب آبیاری از 8 هشت به 12 دسیزیمنس بر متر، عملکردریشه از مرحله دوم رشد به بعد به طرز قابل ملاحظهای کاهش یافت. براساس نتایج، بیشترین حساسیت به شوری در مراحل اول و دوم رشد چعندرقند میباشد و با افزایش شوری آب آبیاری حساسیت به شوری در چغندرقند افزایش مییابد.
کلمات کلیدی: چغندرقند, دوره رشدریشهای, شوری آب آبیاری, واکنش به شوری
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/943915/