چکیده سنگ های آتشفشانی ترشیری در جنوب تبریز درون نهشته های رسوبی الیگو- میوسن برونزد دارند. آتشفشان سهند در شمال غرب ایران، یک استراتوولکان و در برگیرنده فعالیت های انفجاری(شامل مواد آذرآواری ) و جریان های گدازه ای میوسن- کواترنری است. آخرین مرحله از فوران این آتشفشان شامل گنبدهای نیمه آتشفشانی- آتشفشانی با ترکیب داسیتی تا ریولیتی می باشد. این سنگ ها دارای ویژگی های پتروگرافی از جمله: بافت غربالی و زونینگ در پلاژیوکلازها است. فراوانی پلاژیوکلاز و آمفیبول، غنی شدگی از Ba ، Rb و Sr و آنومالی منفی از Nb و Y در نمودارهای چند عنصری عادی سازی شده با ترکیب گوشته آغازین، غنی شدگی از LREE نسبت به HREE نیز در الگوی توزیع عناصر نادر خاکی عادی سازی شده نسبت به کندریت، ویژگی های بارز سنگ های آتشفشانی سهند است. این ویژگی ها و نیز جایگاه این سنگ ها در نمودار Y-Sr/Y، ترکیب آداکیتی این سنگ ها را نشان می دهد. سنگ های آداکیتی سهند از نوع آداکیت های پرسیلیس است. این سنگ ها حاصل ذوب بخشی پوسته ای (پوسته قاره ای پایینی ضخیم شده یا پوسته اقیانوسی) با ترکیب سنگ منشا گارنت دار است که در مسیر صعود دچار تحولات ماگمایی شده اند و در ارتباط با برخورد قاره ای اوراسیا- عربی تشکیل شده اند

واژه های کلیدی: داسیت, سهند, آداکیت پر سیلیس, ذوب بخشی پوسته ای