آرش معمارنژادیان - استادیار گروه هپاتیت و ایدز انستیتوپاستور ایران
فرزین روحوند - استادیار گروه هپاتیت و ایدز انستیتوپاستور ایران
فاطمه متولی - کارشناس ارشد گروه هپاتیت و ایدز انستیتوپاستور ایران
محمدرضا آقاصادقی - استادیار گروه هپاتیت و ایدز انستیتوپاستور ایران

سابقه و هدف: با توجه به اثر تضعیف کنندگی سیستم ایمنی و موتاسیون های شایع در برخی آنتی ژن های ویروس هپاتیت سی (HCV)، القاء پاسخ متمرکز سلول های +TCD8 بر اپی توپ های نامتغیر و م هم ویروس در قالب یک واکسن چند اپی توپی می تواند مانع از مزمن شدن بیماری گردد مواد و روش ها: این مطالعه به صورت تجربی صورت گرفت؛ به این ترتیب که دو اپی توپ غالب وابسته به HLA-A2 انسانی (شامل (E(2614-622 و (NS(31406-1415) و دو اپی توپ وابسته به (H-2(d موشی ((E(2405-414 و (core(132-142) در یک ترادف پیش بینی شده توسط آنالیزهای ایمونوانفورماتیکی طراحی شده و توالی نوکلیوتیدی متناظر پس از ساخت به صورت متصل به آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت بی (HBsAg) و نیز جدای از آن در وکتور pcDNA3.1 کلون شد. دو پلاسمید ساخته شده (به ترتیب cDNA3.1.HPOL و pcDNA3.1.POL) از نظر بیان و ترشح پروتیین در رده سلولی Cos-7 ارزیابی شدند. به دنبال ایمن سازی موش های BALB/c؛ (6 موش در هر گروه) با رژیم های مختلف تزریق DNA و پپتید، میزان فعالیت لنفوسیت های +TCD8 همچنین نوع و قدرت محافظت پاسخ ایجاد شده، مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت انجام آنالیز آماری از آزمون های t و Mann Whitney U و ANOVA استفاده گردید. نتایج: علیرغم ایجاد پاسخ اختصاصی اپی توپ ها در موش های ایمن شده با پلاسمید pcDNA3.1.POL، گروه دریافت کننده pcDNA3.1.HPOL افزایش معنی داری را در تعداد و فعالیت لنفوسیت های +TCD8 نشان داد (P<0/05). تزریق یادآور این گروه با پپتید (مخلوط شده با دو اجوانت سازگار در انسان) تقویت بیشتر سلول های +CD8، القاء پاسخ Th1 و مهار رشد مدل توموری را به دنبال داشت (P<0/05). نتیجه گیری: اتصال HBsAg به عنوان یک توالی سازنده ذره و منبع اپی توپ های کمکی در کنار رژیم تزریقی DNA-prime/peptide boost دو استراتژی امید بخش برای تقویت واکسن های CTL چند اپی توپی علیه HCV می باشند.

هپاتیت سی، واکسن های DNA، آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت بی، آنتی ژن HLA-A0201، اپی توپ