یداله رمضانی - مربی، گروه آمار و بهداشت عمومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کاشان
سیدغلامعباس موسوی - مربی، گروه آمار و بهداشت عمومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کاشان
عباس بهرامی - مربی، گروه بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کاشان
محسن فریدونی - دانشجوی کارشناسی بهداشت عمومی، گروه آمار و بهداشت عمومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کاشان

سابقه و هدف: لیشمانیوزها که جزء بیماری های مشترک انسان و دام به حساب می آیند، به علت تک یاخته لیشمانیا ایجاد شده و این بیماری ها در بعضی از مناطق کشور مسایل مهم بهداشتی ایجاد می کنند. شهرستان آران و بیدگل (واقع در شمال شهرستان کاشان، استان اصفهان) یکی از کانون های اندمیک لیشمانیوز جلدی (سالک) بهحساب میآید. برای موفقیت در کنترل بیماری و ارایه آموزش های لازم به گروه های در معرض خطر، داشتن اطلاعات اپیدمیولوژیک بیماری در یک منطقه لازم و ضروری می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی و با استفاده از داده های مربوط به 94 نفر بیمار مشاهده شده در مرکز بهداشت شهرستان آران و بیدگل انجام شد. فرم های اطلاعات همهگیر شناسی سالک شامل مشخصات فردی بیماران تکمیل گردیده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: در این مطالعه 30/8 درصد بیماران در گروه سنی 9-1 سال قرار داشتند. تعداد بیماران در شهر بیش از روستا و بیماری در مردان بیشتر از زنان مشاهده شد. بیشترین موارد بیماری در شهر آران و بیدگل (52/1 درصد) و بعد از آن در شهر ابوزید آباد (22/3 درصد) مشاهده گردید. همچنین، بیشترین موارد بیماری در مرداد ماه بوده است (37/2 درصد). به علاوه، 54/3 درصد موارد لیشمانیوز جلدی نرخ خشک و 45/7 درصد موارد لیشمانیوز جلدی نوع مرطوب بودند. نتیجه گیری: به نظر می رسد علت بالا بودن بیماری در گروه سنی 1-9 سال حساس بودن این گروه نسبت به سالک میباشد. لازم است در تنظیم برنامه های کنترلی و آموزش این گروه در اولویت قرار داشته باشند.

لیشمانیوز جلدی، اپیدمیولوژی، درمان سالک