حمیدرضا آقادوست - دانشجوی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران
احمدعلی فردوسی - استادیار، گروه چشم پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران
داود آقادوست - دانشیار، مرکز تحقیقات تروما، بیمارستان شهید بهشتی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان
نازیلا آقادوست - دانشجوی پزشکی، دانشکده پزشکی علی ابن ابیطالب(ع) یزد، دانشگاه علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یزد

سابقه و هدف: به منظور مقایسه نتایج بینایی عمل جراحی آب مروارید در دو گروه از بیماران یک چشمی (چشم دیگر فاقد دید یا دارایدید کمتر از 20/200) این مطالعه انجام گرفت. مواد و روشها: در این مطالعه آینده نگر کل بیماران یک چشمی با آب مروارید (که بهترین دید اصلاح شده چشم آنها کمتر از 20/200 بود) مورد مطالعه قرار گرفتند. حدت بینایی بر اساس تابلو اسنلن قبل از عمل و سه ماه بعد از عمل، عوارض عمل جراحی، علت کاهشدید در چشم دیگر بیماران در فرم اطلاعاتی ثبت گردید. تمام بیماران حداقل به مدت 3 ماه پیگیری شدند.نتایج: میانگین سنی بیماران 3±52 سال بود. پنجاه و هشت درصد از بیماران زن بودند. شایعترین علتهای کاهش دید در چشم دیگربیماران گروه اول به ترتیب رتینوپاتی دیابتی (32/4 درصد) و تروما ( 31 درصد) و در گروه دوم به ترتیب رتینوپاتی دیابتی (41/7 درصد)،بیماریهای وابسته به سن در ماکوا (18/6 درصد) و تروما (14/2 درصد) بود. سه ماه بعد از عمل جراحی در 58 درصد از بیماران گروه اول و 42 درصد از بیماران گروه دوم بهترین دید اصلاح شده بالاتر از 20/40 بود. نتایج بینایی بعد از سه ماه در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (P=0/834).نتیجه گیری: عمل جراحی آب مروارید به روش فیکو و گذاشتن لنز داخل چشمی در بیماران یک چشمی بی خطر بوده و باعث بهبودیدید در آنها می شود.

آب مروارید، رتیونوپاتی دیابتی، فیکوامولسیفیکاسیون