بهروز افشاری - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران
عبداله امیدی - دانشیار، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران
مجتبی صحت - استادیار، مرکز تحقیقات تروما، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران

سابقه و هدف: اختلال دوقطبی یک اختلال روانپزشکی ناتوان کننده است که با دوره های عودکننده افسردگی، مانیا و هیپومانیا مشخصمی شود. تاثیرات رفتاردرمانی دیالکتیکی بر عملکرد اجرایی هنوز مورد توجه قرار نگرفته است. هدف این مطالعه تعیین تاثیر رفتاردرمانیدیالکتیکی بر عملکرد اجرایی در اختلال دوقطبی است.مواد و رو شها: تعداد 60 بیمار مبتلا به اختلال دوقطبی به طور تصادفی به دو گروه مداخله (رفتاردرمانی دیالکتیکی تلفیق با دارودرمانی)و کنترل (فقط دارودرمانی) اختصاص داده شدند. قبل از درمان، پس از 12 هفته مداخله و 3 ماه بعد از مداخله، از پرسشنامه ها و آزمون هااستفاده شد. شرکت کنندگان در گروه مداخله، 12 جلسه 90 دقیقه ای رفتاردرمانی دیالکتیکی استاندارد برای اختلال دوقطبی دریافت کردند.نتایج: نتایج نشان داد میزان مانیا و افسردگی در گروه مداخله، بعد از 3 ماه درمان و 3 ماه پیگیری کمتر میباشد. همچنین، گروه مداخلهبعد از 3 ماه درمان و 3 ماه پیگیری نمره بالاتری در عملکرد اجرایی داشت.نتیجه گیری: ترکیب رفتاردرمانی دیالکتیکی در تلفیق با دارودرمانی باعث کاهش علایم مانیا و افسردگی، و نیز بهبود عملکرد بیماران دو-قطبی در برنامه ریزی و حل مسیله می شود.

اختلال دوقطبی، رفتاردرمانی دیالکتیکی، عملکرد اجرایی